سنت توماس آکویناس میگوید: «سبحان جسیوس.»
«من آمدهام تا به شما کمک کنم درک خطرهای غرور روحانی را داشته باشید. این غرور یک تهدیدی واقعی بر راهی است که به سوی قداست میرود. آن یک گمراه کردن روحانیست که توسط شیطان الهام گرفته شدهاست تا جان را فریب دهد و باور کند او بسیار بیشتر از آنچه واقعاً هست در اتاقهای عشق الاهی پیش رفتهاست. چنین جاندار ای با شوق اینکه او به عمق اتحاد برده شدهاست، اما حقیقت آن است که فقط «شیرینی روحانی» داده شدهاست تا سفر خود را آغاز کند.»
«عشق نافرمانی از نفس باعث میشود باور کند او مقدستر از آنچه هست. همین عشق نفس به وی الهام میبخشد که فکر کند دارای نعمتهای عارفانهای است که او را بسیار بالاتر از دیگران قرار دادهاست. وقتی خدا تعالی حقیقی عرفانی بودن را اعطا میکند، جان پسزمینه را آرزو دارد. او پنهان ماندن و کوچک شدن کودکانه را دوست دارد. چنین قداست واقعی هیچگاه نمی�اجد شناخته شود و هرگز برای توجه دیگران نشان داده نمیشود. جاندار حقیقی مقدس پسزمینه را آرزوی میکند.»
«چندین نفر هستند که احساس میکنند باید دربارهٔ هدایایی خود صحبت کنند تا به عنوان قدیس شناخته شوند. آنها جسیوس را ناامید کردهاند. آنچه جسیوس دادهاست بین او و جان، و راهنما روحانیاش است.»