Mbretëresha e Lutjes: Turrni i Shenjtë Rosari

Terezja më e Shenjtë dhe tereshe të tjera të zbuluara nga Qiejt

Rozari i Shtatë Dhimbjeve të Merisë

Origjina e kësaj rozarie të çmuar shkon tek Urdhri Servit. Kjo urdhër fetare u themelua në shekullin XIII mbi Malin Scenario pranë Florencës nga shtatë themelues të shenjtë. Ajo ka fituar popullaritet të ri pas shpalljeve mariane në Kibeho, Ruandë.

Shpallja në Kibeho, Ruandë

Më 28 Nëntor 1981, në një kohë të rritjes së tensioneve midis Tutsive dhe Hutusëve në Ruandë, Maria u shfaq tre vajzave të reja në Kolegjin Kibeho, një shkollë e mesme për vajtza. Në një nga shpalljet më të fuqishëm, Maria iu ndau fëmijve një vizion apokaliptik të Ruandës të mbyllur në dhunë, terror dhe urrejtje. Ajo tha se nese njerëzit nuk do t'i ktheheshin Zotit, shpejt do të bëhej horrori. Retrospektivisht... dhe si një shenjë e autentikitetit të shpalljes së Merisë, Ruanda u zhvendos në luftë civile dhe gjenocidi i vitit 1994 në Ruandë morri më shumë se 800,000 jetë.

Alphonsine, Marie Claire dhe Anathalie

Zoti i Yne u kërkoi Marie-Claire të lutet Rozarin e Shtatë Dhimbjeve (përsaqe rosari normal) dhe ta bënte atë tani i njohur midis njerëzve. Marie-Claire u vra në 1994 gjatë gjenocidit në Ruandë.

Nese lutet e devotshme të kontemploni Rozarin e Shtatë Dhimbjeve, do t'i gjeni forcën e nevojshëm për ta kthyer veten nga mëkatet tuaja dhe ta konvertoni zemrën. Bota është bërë e verbër dhe nuk mund të dëgjojë të vërtetën e fjalës së Zotit. Sot, njerëzit nuk janë më në gjendje t'i kërkojnë faljen për gabimet që kanë bëre përmes mëkatit; ata vazhdojnë ta vrisin Birin e Zotit në kryq.

Aty është arsyeja pse kam ardhur këtu. Kam ardhur për të kujtuar botën - dhe veçanërisht ju këtu në Ruandë, ku ende gjeni shpirtra të ulët dhe njerëz që nuk janë të lidhura me para ose pasuri - ta dëgjoni fjalët e mia me zemër të hapur: Lutni Rozarin tim të Shtatë Dhimbjeve për t'u kthyer nga mëkatet tuaja.

Udhëzues i Lutjes

Gjatë një prej shpalljeve, Zoti i Yne Marie-Claire i rekomandoi ta lutte sa më shumë të mundeshin, por veçanërisht të Martën dhe Premtën: Të Martën, sepse Zoti u shfaq për herë të parë te Marie-Claire në atë ditë të javës, dhe Premten, sepse Krishti u kryqëzua në atë ditë të javës. Zoti i Yne theksoi gjithashtu se Rozari i Shtatë Dhimbjeve është i menduar për t'u shtuar, asnjëherë nuk e zëvendëson rosarin tradicional.

Lutje Hyrëse

Zoti im, ju ofroj këtë Rozari për të lavdëruar Ju dhe për t'i nderuar Nënën tuaj të shenjtë, Zotin e Yne Meri, duke kontempluar dhe pjesëmarrur në dhimbjet e saj. Me respekt i lutem Ju ta më jepni veten me vërtetë kthim nga të gjitha gabimet time. Më dhuroni mençuri dhe ulësi që t'i pranoj të gjitha falët që janë përmbajtur në këtë lutje.

Akti i Kthemit

Zoti im, me zemër të plotë kthehem nga të gjitha gabimet e mia, jo vetëm për shkak të dënimeve të drejta që meritojnë ato, por veçanërisht sepse kam ofenduar Ju, mirësinë supreme të cilën duhet ta dashurojmë më shumë se çdo gjë. Prandaj, me ndihmën e falit tuaj, vendosem firmisht t'u mos bëj më gabime dhe t'i shmang fushatave të gabimit. Amen.

Urdhri i Lutjeve

Ruzhari përbëhet nga shtatë grupe në kujtim të shtatë dhembjeve të Marisë. Ai fillon si ruzhari normali: Në medaljen e madhe bëni shenjën e kryqit, lutuni Kredon e Apostujve (1), Lavdi të Atit (2) dhe Atin Tonë (3). Pastaj vijojnë tre kullaçe, secila me një Zoti mëshirës (4), lutur si në ruzharin e zakonshëm (german). Në medaljen tjetër përsëri lutet një Lavdi të Atit (2). Tani fillojnë edhe shtatë grupët për shtatë dhembjet (I-VII), që përmbajnë një Atin Tonë (3) dhe shtatë Zoti mëshirës (4), në secilin prej të cilëve shtohet një mister.

Shtoja te tre kullaçet e para

(4.1) ... Jezu, i cili na rrit besimin.

(4.2) ... Jezu, i cili na forcon shpresën.

(4.3) ... Jezu, i cili na ndiz dashurinë.

Shtoja për Shtatë Misteret

(I) ... Jezu, cila vuajtje u profetohet Ty, O Zoti, nga Simeoni për dhembin e madh tënd.

(II) ... Jezu, me të cilin Ty, O Zoti, iku në Egjipt për dhembin e madh tënd.

(III) ... Jezu, të cilin Ty, O Zoti, e kërkuat për tre ditë me dhembin e madh tënd.

(IV) ... Jezu, të cilin Ti, o virgjërshë, e takove me kryqin e rëndë me dhembje të madhe.

(V) ... Jezu, nën kryqin e të cilit Ti u qëndrove, o virgjërshë, me dhembje të përgjegjshme.

(VI) ... Jezu, trupin e të cilit u vendos në barkun Tënd, o virgjërshë, për dhembjen Tende të madhe.

(VII) ... Jezu, të cilin Ti, o virgjërshë, e mbajt në varr me dhembje të madhe.

Lutja e Mbylljes

Meri, që u koncipua pa mëkati dhe pësoi për ne, lutu për ne! (përsëritni tre herë)

Reflektime mbi Shtatë Dhembitë e Merisë

Dhimbja e Parë e Merisë (I)

Profecia e të vjetrit Simeoni (cf. Lk 2:22-35)

Zoti i Beftë i Merisë së Shenjtë u soll Jezu në tempull, sepse çdo djalë i parë lindi duhej të shenjtonte Zotit në tempull; kjo ishte sipas traditës. Në tempull, prifti i vjetër Simeoni morri fëmijën Jezu në krahët e tij dhe fryti i tij u mbush me Shpirtin e Shenjtë. Simeoni e njohu në Jezun Të Premtuarin, ngriti fëmijën drejt qiejve dhe falënderoi Zotin se i ishte dhënë dëshira që të jetonte aq sa ta takojë Mesinë.

Tani, o Zot, le t'i lëshoj shërbëtorit tim në paqe, siç e ke thënë, tha ai. Pastaj iu ktheu Merisë dhe deklaroi: "Por ti vetëm do të ketë një shkop që do ta përshkojë shpirtin tuaj nga gjitha dhembitë që do t'i bëhen fëmijës shtë.

Zoti i Beftë e Merisë së Shenjtë dinte se kishte lindur Krijuesin e Njerëzimit. Ajo menjëherë kuptoi profecinë e Simeonit dhe besoi fjalët e tij. E mirën e lindjes së Fëmijës Jezu e preku thellë, por zemra iu bë e rëndë nga dhembja sepse dinte çfarë ishte shkruar për vdekjen e dhimbshme të Krijuesit. Çdo herë kur shikonte Birin e saj, ajo u kujtua përsëri në dhembitë që ai do t'i merrte dhe kjo bëri dhembje edhe te ajo.

Lutje

E Nënë e Këndshme Mari, për shkak të neve zemra juaj vuante pa mbarim. Mësoni na t'i pësonim me ty dhe nga dashuri, dhe ta duruam gjithçka vuajtje që Zoti mendon se duhet t'ua dërgojë neve. Dëshirojmë të marrim vete vuajtjen dhe ju lutemi që vuajtja jonë, si ajo jote e Krishtit, të jetë e njohur vetëm nga Zoti. Mos na lejo ta shfaqim dhimbjen tonë dhe vuajtjen në botë për t'u bërë më shumë dhe për të shërbyer si flijim për mënçuri të botës. Ty, Nënë, që patët me Krishtin e Botës, ju ofrojmë vuajtjen tonë dhe atë të gjithë botës sepse jemi fëmijët tuaj. Bashkoni këtë vuajtje me atën tande dhe me atë të Zotit tonë Jezu Krishti dhe ofroni atë Atit Zoti.

Vuajtja e Dytë e Marisë (II)

Ikja në Egjipt (cf. Mt 2:13-15)

Zemra e Marisë u thye dhe shpirti i saj ishte plot me dhimbje kur Jozefi ju tha se çfarë i kishte thuar engjëlli atij: që duhej të ngrinin menjëherë dhe t'i iknin në Egjipt sepse Herodi donte ta vrasë Jezun. Beata Virxhjeria Mari kurrë nuk pati kohë për të vendosur çfarë duhet ta merrte me vete ose ta linte pas, morri fëmijën, la gjithçka tjetër dhe doli nga dera para Jozefit sepse Zoti donte që ata të shpejtonin. Pastaj ajo tha: "Edhe pse Zoti është i fuqishëm, ai deshiron që ne ta ikim me Jezun, Djalin e Tij. Zoti do na tregojë rrugën dhe do t'i arrijmë vendndodhjen pa qenë kapur nga armiku."

Sepse Beata Virxhjeria ishte nëna e Jezusit, ajo e donte atë mbi gjithçka. Zemra i saj u theu shumë kur duhej të shihte vështirësitë që i përballonte fëmija, dhe vuante shumë sepse ai friksohej nga fryti. Edhe pse edhe ajo dhe Jozefi ishin të lodhur, të kënaqur dhe uritur gjatë udhëtimit të gjatë, Mari gjithmonë mendoi vetëm për sigurinë dhe mirëqenien e fëmijës së saj. Ajo kishte frikë që ushtarët me urdhër ta vrisnin Jezun mund t'i kapnin aty, sepse dija se armiku ishte ende në Betlehem. Gjatë ikjes zemra i saj ishte gjithmonë tërbuar. Përsëri, ajo dija se po shkonin në një vend ku nuk do ta pranonin mirështypje.

Lutje

E Nënë e dashur, ti ke vuajtur aq shumë. Na jep zemrën tuaj të tronditur. Na jep forcë që t'i jenim aq trim si ti dhe ta pranojmë me dashuri vuajtjen që na dërgon Zoti. Na ndihmo të pranojmë gjithçka vuajtje që e kemi shkaktuar vetëm, ashtu edhe atë që na vënë të tjerët mbi ne. E Nënë Qiejore, ti vetëm purifikon vuajtjen tonë për ta lartësuar Zotin dhe shpëtimin e shpirtërve tanë.

Vajzimi i Tretë i Merisë (III)

Jezu humbi në tempull (cf. Lk 2:41-52)

Jezu ishte Biri i vetëm i Zotit, por ai ishte edhe fëmija i Merisë. Hyjlindësa Maria e donte Jezun më shumë se veten e saj sepse ai ishte gjithashtu Zoti. Në krahasim me fëmijët tjerë, ai ishte unik për shkak të asaj që ai tashmë ishte Zot i Vërtetë. Kur Hyjlindësja Maria nuk mundi ta gjejë Jezun në rrugën e kthimit nga Jeruzalemi, vuajtja u bë aq e madhe dhe ajo ndjeu aq të vetmuar sa mendoi se s'ka më jetuar pa të. (Ajo ndjente atë dhemb që i biri i saj do ta ndiente më vonë kur apostujt e tij e lënë atij gjatë vuajtjes së tij.)

Sipas kërkimit në agoni për Fëmijnë të dashur, një dhimbje amare u ngrit në zemrën e saj. Ajo i akuzonte veten se nuk kishte kujdesuar më mirë për të. Por s'ishte fajtori i saj; Jezu tashmë nuk kërkonte mbrojtjen e saj. Çka e dëmtoi Merinë ishte fakti që biri i saj mbeti pas pa pyetur leje. Deri atëherë, Jezu kishte sjellë gënjeshtrë në gjithçka. Asnjëherë s'ishte bërë problem për prindërit e tij. Por ajo di se ai bënte gjithmonë çfarë ishte i nevojshëm, dhe ashtuqë nuk u shfaq kurre që mund të ketë vepruar me mosbindje.

Lutje

Nëna e dashur, mësoni ne të pranojmë të gjitha vuajtjet tona për fajet tona dhe si flijim për fajët e tërës botës.

Vajkimi i Katërt i Merisë (IV)

Maria takon Jezusin në rrugën për Golgotha (cf. Lk 23:27-31)

Meria pa Jezusin vetëm duke mbajtur kryqin e rëndë - kryqin mbi të cilin ai duhej t'u varroshet. Kjo nuk ishte një surprizë për Zonjën e Shenjtë Meri, sepse ajo tashmë di se Zoti ynë duhet ta vdesë. Ajo pa sa shumë i kishte dobësuar djalin e saj nga goditjet e shumta dhe të ashpra të ushtarakëve, dhe agonia e tij i shkaktoi një trishtim të papërshkrueshëm.

Ushtarët e shtynë atë përpara edhe pse ai ishte në fundin e forcës së tij. I lodhur, ra në tokë dhe nuk mundi t'u ngjitej vetvetiu. Në atë moment, shikimi i butë, dashurueshëm dhe të ndjenjëve i Merisë u takua me sytë e djalit të saj të vuajtur dhe të kuqërremtuar nga gjaku. Zema e tyre dukej se ndanin fardhën; çdo agoni i tij ajo e ndjeu së bashku me të. Ata dinin se nuk mund t'i bëjnë asgjë veçse besojnë dhe besojnë në Zot dhe ofrojnë vuajtjet e tyre Atij. Ata mund të vendosin gjithçka në duart e Zotit.

Lutje

E Nënë e dashur, ti që je përgjegjuar me hidhërrim, na ndihmo të mbajmë vuajtjen tonë me trimësi dhe dashuri, që ta sjellim lehtësim zemrës së tuje të hidhur dhe atë të Jezusit. Le t'i bëjmë këtë në lavdimin e Zotit që ju ka dhënë ty dhe Jezun njerëzimit. Mëso na të vuajmë qetë dhe me durim si ti ke bërë. Na jepni graci për ta dashur Zotin në çdo gjë. O Nënë e Hidhërrimeve, më i Vuajturi midis të gjitha njerëzave, shfaq mëshirë ndaj pekëve të botës së tërë.

Pika e Pestë e Hidhërrimit të Merisë (V)

Meria qëndron nën kryqin (cf. Jn 19:25-27)

Zonja e Bekuar Meri iu bashkua djalit të saj në Golgota. Ajo u përgjigj nga hidhërrimi dhe vuajtja, por vuajti qetë. Ajo e pa atë të rritur disa herë tjetër dhe të bie në tokë nga pesha e kryqit, dhe a shihte ushtarët duke goditur djalin e saj dhe ta tërhiqin për flokët që ai të ngrihej përsëri.

Edhe pse ishte i pafajshëm, kur Jezusi arriti në Kalvari, u paraqit para njerëzve të mbledhur që ta kënçojnë atë. Meria e ndjeu hidhërrimin dhe poshtërimin e djalit të saj me zemër, veçanërisht kur torturuesit e detyruan t'i hiqte atij çfarë kishte mbrapshte nga veshjet e tij. Zonja e Bekuar Meri vuajti shkatërrimisht duke parë këta njerëz të keq që i kryqin djalin e saj pa veshje, dukuri për ta kënçuar turmat e cila u bënë gjuha. (Jezusi dhe Maria ndjenin këtë poshtërim më thellësisht se tjerët sepse ishin të shenjtë dhe pa mungesë).

Zonja e Naltë ndjeu një vuajtje të papërshkrueshme kur Jezusi u vendos në kryq me krahët e tij të shtrirë. Ekzekutorët kënduan lehtë duke i afruar atij çekiçet dhe thupa. Ata ulën mbi të me gjithë peshën që ai nuk mund ta lëvizte ndërsa goditnin atë në kryq. Kur thyen thupat përmes duarve dhe këmbëve, Meria ndjeu goditjet e çekicave në zemrën e saj; thupa u futën në mishin e saj siç i penconin krahët e djalit të saj. Ajo ishte afër t'i binte veshë.

Kur ushtarët ngritin kryqin për ta vendosur atë në gropën që kishin shkopuar, ata i dhunuan me qetësi saqë mishi i Jezusit u shkatërrua nga duart e tij duke ekspozuar kockat. Dhimbja shpërndau përmes trupit të tij si zjarri lëngshëm. Ai u var në kryqin për tre orë hidhur, por vuajtja fizike nuk ishte asgjë krahasu me dhimbjen mendore që ai e pësoi duke parë nënën e tij duke vuajtur nën kryqin. Kur vdekja erdh si një shpëtim.

Lutje

Nënë e dashur, Mbretërore e Dëshmorëve, na jepni trimërinë me të cilën ti vetë i përballu të gjitha vuajtjet tuaja, që ne t'i bashkojmë vuajtjen tonë me atë tënde dhe t'ia dhimë lavdërim Zotit. Na ndihmo ta ruajmë urdhërimin e Tij dhe atën e Kishës, që flijimi i Zotit tonë mos jetoj në vete dhe të gjithë mëkatarët në botë të shpetohen.

Tragjedia e Gjashtë e Merisë (VI)

Trupi i Jezusit vendoset në barkun e Nënës së Tij (cf. Jn 19:38-40)

Mikët e Jezusit, Jozef dhe Nikodemi, u hoqën trupin e tij nga kryqi dhe e vendosën në krahët e hapur të Zonjës tonë. Pastaj Maria i lajtroi trupin e Tij me respekt më të thellë dhe dashuri sepse ajo ishte nena e Tij: dija se ai ishtë Zoti i inkarnuar që kishte marrë një trup njerëzor për t'u bërë Shpëtimtar i gjithë popujve.

Maria pa plagat të çuditshme nga goditjet e veshëve që Jezusi i pati në shtëpinë e Pilatit. Lëkura e tij ishte grumbulluar dhe lëkurën e pasme ia kishte zvarritur në shirita. Trupi i plotë i Tij ishtë tërësisht djegur, me plaga që hynin nga koka deri te këmbët. Maria pa se plagat nga çivizet nuk ishin aq të rënda sa ato që u bënë atij gjatë veshimit dhe peshës së kryqit. Ajo trembete kur mendoi se biri i saj kishte mbajtur kryqin e rëndë, druri të thyer deri në Golgota. Ajo pa kurorën e plagave të kuqe që kurrat e trurit kishin lënë mbi ballin e Tij dhe kuptoi me terror se shumë nga këto kurrat ishin futur edhe thellësisht në kokën e Tij.

Duke parë birin e saj të vdekur, dija se agonia e tij ishte më e keqe se çdo torturë që përdorej për t'u dënuar kriminelët më të këqij. Ndërkohë që lajtroi trupin e martirizuar të Tij, para syve të saj u shfaqën fazat ndryshueshme të jetës së shkurtër të Tij: ajo kujtoi parë herën kur pa fytyrën e bukur të vogël të tij kur ishte vetëm lindur dhe po qente në koshinë, dhe çdo ditë pasuese deri te momenti i thyerzueshëm kur lajtroi me butësi trupin e Tij të pavdekur. Në agoni pa fund, ajo përgatiti birin e saj dhe Zotin për varrim, por mbeti trim dhe forte, duke u bërë Mbretërore e Vërtetë e Dëshmorëve. Ndërkohë që lajtroi birin e saj, ajo lutej që të gjitha njerëzit t'i lejonte portat e parajsës dhe hynte në mbretërinë e Zotit. Ajo lutej që çdo shpirt në botë të ishte i hapur ndaj dashurisë së Zotit, që vdekja e keqe e birit të saj mos jetoj pa qenë, por një bekuar për gjithë njerëzimin. Maria u lut për botën; ajo u lut për secilin prej neve.

Lutje

Ju falenderojme, e kërkuar Nënë, për trimerin me të cilin qëndruat poshtë kryqit për t'ju konsolluar Fëmijën tuaj vdekje. Kur Shpëtimtari yne mori folet e tij të fundit, ju bëhet Nënë mrekullueshme e ne të gjithëve: ju bëheni Nënë më shenjtë e botës së tërë. Ne dijmë se ju na duani më shumë sesa prindërve tanë. Ju lutemi t'ju interesohemi për ne tek froni i mirësinjës dhe favorit, që ta bëjmë vërtet fëmijët tuaj. Ju falenderojme për Jezusin, Shpëtimtarin tonë dhe Frikimin tonë, dhe ju falenderojme Jezusit se na e ka dhënë ju. Luto për ne, Nënë.

Tragjedia e Shtatë e Merisë (VII)

Jezu vendoset në varr (cf. Jn 19:41-42)

Jeta e Zonjës së Shenjtë Merisë ishte aq ngushtë lidhur me jetën e Jezusit sa nuk dihej si të vazhdonte pa të. Konsolimi i vetëm i saj ishte se vdekja e tij kishte përfunduar vuajtjet e papërshkruara të tij. Kështu, me ndihmën e Gjonit dhe grave tjerë, Nëna jonë e Vështirë vendosi respektueshëm trupin e Jezusit në varr dhe ia lë atje, siç ishte zakonja. E mbushur me një trishtim të madh dhe një dhembje të çmudëshme, ajo u largua nga vendi. Për herë të parë ai nuk ishte më mes jetesave, dhe vetmia e saj ishte burimi i ri dhe i hidhur i trishtimit. Zoti yne kishte filluar ta vdiste që kur zoti i djalit të saj kishte ndalur t'u binte. Por ajo ishte e sigurtë se Shpëtimtari ynë do të ngrihej shpejt përsëri.

Lutje

E kërkuar Nënë, ti që je më e bukur se të gjitha nënat, Nënë e Mëshirës, Nënë e Jezusit dhe Nënë e ne të gjithëve, ne jemi fëmijët tuaj dhe na besojmë te ti. Mëshojne t'i shohim Zotin në çdo gjë dhe situatë edhe në vuajtje. Na ndihmo ta kuptojmë kuptimin e vuajtjes sonë dhe gjithashtu kuptimin që Zoti dëshiron të jepet vuajtjeve tonë.

Ti vetë u koncipuat dhe lindi pa mëkatësi dhe u ruajt nga e gjithë mëkatet, por patët pësuar më shumë se çdo tjetër. Pati duruar vuajtjen dhe agoninë me dashuri dhe trimëri të paparabëllye. Qeu pranë Birit tuaj nga momenti i arrestimit deri në momentin e vdekjes së Tij. Vuajtët me Të dhe u ndje gjithçka vuajtjet dhe dhimbjet e Tij. Plotësove dëshirën e Zotit Atë; dhe sipas dëshirës së Tij, u bëme Coredemptorja jonë me Jezusin. Nënë, ne ju lutemi: mësoni na të jetojmë siç na tregoi Jezusi përmes shembullit të Tij. Mësoni na ta pranojmë kryqin tonë me trimësi. Ne besojmë te ti, e këndshme Nënë, që të mësoni ne t'i bëjmë fande sërish për të gjithë mëtkatarët e botës. Na ndihmoni të ndjekim Krishtin dhe edhe ta jemi gati të japim jetën tonë për të tjerët.

Fjalimi i Mbylljes

Mbretëresha e Dëshmorëve, zemra juaj ka vuajtuar shumë. Ju lutem, për shkak të lotëve që ke derdhur në këto kohë të tmerruara dhe të dhimbshme, ta fitojmë unë dhe të gjithë mëtkatarët e botës falin e përsosur dhe të sinqertë kthimi. Amen.

Rosari i Shënjtë