e diel, 24 dhjetor 2017

Nënë Shenjtore e Tujt e Njeh Nëna Yne Përmes Luz De Maria E Revelejon një Zbulim të Ri

Ku Ajo Na Lehtëson Ta Kuptojmë Misterin e Madh të Lindjes së Zotit Tonë Jezu Krisht.

Bija ime më e dashur, se Biri im u lind në kushte të tillë të thjeshta nuk ishte një rastësi, por u vendosës nga Ati i Përjetshëm që nga momenti i parë Njerëzimi ta kuptojë se për t'u futur në jetën shpirtërore dhe pranuar Mësimet e Birit tim ju duhet të çlironi gjithçka që ju mbajti lidhur me besime personale të rreme, me "ego" që mban fuqi te njeriu, me pamendësi njerëzore, dhe humbëshëm ta shikoni veten tuaja dhe ta njohni atë si është e cila duhet të lënë dhe çka ju duhet t'i marri për t'u bashkuar me Birin tim.

Ju lutem që kurrë ditë të jetë sikur ky, ku njeriu i Zotit e njohu se Dashuria duhet të mbizotërojë në jetë dhe kujtoni se pa dashuri ne jemi asgjë (cf. 1 Kor. 13).

Ne nuk udhëtua vetëm, por në shokësi me mbrojtësit që Ati i Zotit na dërgoi për t'u shoqëruar gjatë rrugës, dhe para hyrjes në stallën, Engjëjt ishin tashmë aty, gëzuar, duke pritur hyrin tonë. STALLA, AJO VEND I THJESHTË, ISHTE PALLATI I MADH KU DHEU TË LINDE DJALI I ZOTIT.

Engjëjt e Atit të Zotit u bënë dukshëm për syt e nesh dhe Jozefi, i habitur nga një madhësi të tillë, kuptoi se më shumë se në pallat, ne ishim në vendin më bukur që mund t'i ekzistonte Tokës. Ne u shpejtua ta pastrona vendin dhe Engjëjt e Zotit ndihmuan burrin tim Jozef, dhe vendi, me pastërtinë të paprekur, u përgatit për lindjen e Birit tim, i cili m'u kishte njoftuar më parë. Engjëjt e perfumuan pallatin e tillë me erëra qiejore. Mua m'ishte thënë për lindjen dhe, tmerruar në Karkatim të Tim, ku Doja Qiejore do të vinte Njerëzimit, unë hynë në atë Mister të papërfillshëm.

Friku i natës bëri që burri im Jozef ta ndizte zjarrin me shpejtësi dhe u lutova atij t'i linte pushim, dhe Jozefi, duke hyrë në një ëndërr që ishte ekstazi, pa çfarë po ndodhte me lindjen e Zotit.

Unë u ngrita mbi Krijimin dhe u mbush me mënyra të madhësisë që plotësuan Zotin tim, Mendjen time, Mendimin tim, Arsyen time, Shpirtin tim dhe Fjalin tim për t'u pranuar "Mistere Qiejore" që nuk m'ishte zbuluar para kësaj. Unë u ngrita në ekstazi të thellë qiejor deri sa shikova Faqen e Zotit dhe u mbush me Shkencën Qiejore, Parasyshmerinë Qiejore, Shpresën Qiejore, Dashurinë Qiejore dhe Kuptimin ...

I ulur para Atit të Përjetshëm, morra e tij bollëk të madhe dhe Majestia më e Lartë morri dorët e mia dhe morra gjithçka udhëzimi për rritjen e Atij që do t'i bëhej Shpëtimtar i Njerëzimit. Faqja ime u ndriçu me Dritën Qiejore që Ati reflektoi në mua; e vetëdijshme se çfarë po ndodhte, me përdorimin të plotë të kuptimeve time, unë më shikova veten tim transformuar para një Prania të papërfillshëm.

Instante më vonë, e ndjej Fëmijën tim duke lëvizur me forcë në barkun tim, tashmë i gatshëm për t'u lindur, dhe entuziazmuar nga Shpirti Qiejor, shikova se Zoti u bë Njeri po dilte nga kjo klozër, pa asnjë dhimbje. Dashuria e barkut të tim u bashkua me Shpirtin Qiejor dhe në ofrim total, duke mos iu kundërshtuar Vullnetit Qiejor, me dëshirën absolute dhe si kristal për dritën, "Biri Unik i Atit" lindi, përmes Punës dhe Favorit të Shpirtit të Shenjtë (cf. Mt. 1,18c), duke ruajtur Shtatin e Tim Virgjër; gjithçka ishte një Mrekulli e Dashurisë.

Shoh Shën Mikelin dhe Shën Rafaelin, dhe ata ishin duke i adhuruar Fëmijën Timë, të transformuar, më bukur e më ndriçueshëm se dielli. Lëkura e Tij, plotësisht pastruar, dhaqte një Pastërti të tillë që Drita e Trupit të Tij Zotërror u dal nga vendi. Fëmija im u lindi në duart e Shën Mikelit dhe Shën Gabrielit, dhe në atë moment ndodhi një Kolokium Divin midis tyre: BIRI IM DHE UNË ISHIM BASHKUAR, AI SI DASHURI E VËRTETË, DHE UNË SI NËNA I THASHTE ATIJ: I DASHUR PËR MUA DHE UNË PËR TË DASHURIN TIM ... (cf. Kënget e Kengetave

2,16).

HYNËM NË NJË KOLOKIUM INTIM, DHE ME TË GJITHË TENDERESINË TIMËRORE, DUKE SHIKUAR ATJE SYTE E BEKUARA, E DASHOVA ATË NË VULLNETIN ZOTËRROR NGA KRIBJA DERI TE KRYQI.

Dilja prej kësaj gjendje, thurrëva Jozefin dhe duke shikuar Fëmijën, ai u tërhoq në lot që rrjedhën përpjetë nga faqet e tij; ai i cili kishte pritur aq shumë ishte aty, ia dorëzova atë në duart e tij dhe me respekt total ai e dashoi atë me dashuri eterne.

TË VETURIT ERDHËN TË ADHURONIN BIRIN TIMË SEPSE MBRETËRIA ËSHTË E TË VETURVE.

Nënë Maria