Ben şapeli girerken, İsa tabernakülün yanında duruyor. Kalbinde büyük bir hosta sahiptir ve bunun üzerinden parlayan bir ışık yayılıyor. O der ki, "İnsanların Eucharistik Kalbime tapınmasını istiyorum. Ben etten doğmuş İsa'yım. Dünya'ya insanlıkla kaplı olarak geldiğim gibi, şu anda da ekmek ve şarapla sizinle birlikteyim. İnsanlar gerçekten bana inanseydi bu şapel doluydu. Ama sana doğru söyleyeyim ki, bir zaman gelir de böyle olacak. Aşıkane mahremiyetler tekrar dolu olacaktır, kiliseler aşırı kalabalık olacaktır. Bu vakitlerin yaklaşmasıyla umutlu aşkta acı çekiyorum! Şimdi bana iman ve sevgi ile teselli edenleri değerli buluyorum."
"Bunu bildirin."