Τετάρτη 1 Σεπτεμβρίου 2021

Κλήση της Μαρίας Αγίαστριας στους Ποιμένες του Σπιτιού. Μήνυμα στον Ηνώχ

Ποιμένες του Σπιτιού, είστε υπεύθυνοι μπροστά στον Θεό για την απώλεια των σπιτιών σας! Τι περιμένετε να διορθώσετε τον δρόμο των οικογενειών σας;

Αγαπητοί μου μικροί, η ειρήνη του Κυρίου μου να είναι με όλους σας.

Μικρά παιδιά, συλλεγείτε γύρω από τη Μητέρα σας και ας προσευχηθούμε μαζί το Άγιο Ροζάριο μου, ζητώντας τον Ουρανόπατηρ για την σωτηρία των αμαρτωλών του ολόκληρου κόσμου. Μικρά παιδιά, οι αμαρτίες και η κακία αυτής της ανθρωπότητας αυτών των τελευταίων χρόνων, κάνουν τον Ουρανό να κλαίει. Χιλιάδες ψυχές χάνονται καθ' ημέρα από την αποξένωση από τον Θεό και από το μοντερνισμό αυτού του κόσμου, ο οποίος καταστρέφει τη πίστη και τον φόβο του Θεού.

Οι κοσμολογικές μέριμνες και ανησυχίες και η επιθυμία να έχεις και να κατέχεις, απορροφήνουν την ανθρωπότητα; η έλλειψη προσευχής, η μη εκπλήρωση των Θεϊκών Προσταγμάτων, ο φιλαρχία, το υλισμός, η έλλειψης αγάπης και η απόγνωση αναζήτηση του θεού του χρήματος, οδηγούν τους ανθρώπους αυτών των τελευταίων χρόνων να χάνουν τις ηθικές, κοινωνικές και πνευματικές αξίες. Το Πνεύμα του Θεού αντικατασταίνεται από κοσμικούς θεούς.

Πολλοί οικοί και οικογένειες σήμερα είναι απομονωμένοι λόγω της έλλειψης εμπιστοσύνης πολλών γονέων στον Θεό και στα παιδιά τους. Τα παιδιά μου χάνονται στο μοντερνισμό και τον θεό της τεχνολογίας, που κλέβουν τα χώρα προσευχής και διαλόγου στους οικούς; η πλειονότητα των ποιμένων του σπιτιού σήμερα είναι περισσότερο ανησυχημένη να ικανοποιήσει τις υλικά ανάγκες των παιδιών τους και των σπιτιών τους, παρά να δώσει αγάπη; παραμελούν την ηθική και πνευματική καθοδήγηση και εκπαίδευση των οικογενειών τους, για να πάει στην αναζήτηση του θεού του χρήματος. Υπάρχουν λίγοι οικοί και οικογένειες όπου υπάρχει προσευχή και διάλογος, όπου παίρνεται χρόνος να ακούν τα παιδιά και να γνωρίζουμε τις ανάγκες τους και ανησυχίες.

Τα Εντολές του Νόμου του Θεού σήμερα είναι ξεχασμένα θέματα στο καρδί των πολλών οικογενειών, κάθε μέρα παραβιάζονται επειδή στους οικούς οι γονείς της οικογένειας έχασε να ευαγγελίζουν μαζί τους. Μην ξεχάσετε ότι η πτώση των κοινωνιών έχει την προέλευσή της στην οικογένεια, γιατί η οικογένεια είναι η πρώτη κοινωνία που δημιούργησε ο Θεός, από όπου γεννιούνται όλες οι άλλες κοινότητες. Δεν γνωρίζετε πόσο λυπημένος είμαι, αγαπητοί μου, να δω την καταστροφή πολλών οικογενειών, για τη έλλειψη του Θεού σε τόσο πολλά σπίτια και για τη έλλειψης αγάπης και εμπιστοσύνης tantos γονέων στα παιδιά τους.

Ο αντίπαλος μου με τα πνεύματά του της διαίρεσης, της έλλειψης αγάπης και απώθησης, καταστρέφει πολλά σπίτια; σπίτια όπου το Πνεῦμα του Θεού έχει αντικατασταθεί από τους θεούς αυτούς κόσμου, είναι σπίτια που ο αντίπαλος μου θα καταστρέψει. Λέγω σε εσάς τα παιδιά μου, ένα σπίτι χωρίς προσευχή και αφιέρωση στα Δύο Καρδία μας, θα χάσει όταν οι μέρες της μεγάλης θλίψεως απελευθερώσουν. Ιερείς του σπιτιού, είστε υπεύθυνοι μπροστά στον Θεό για την απώλεια των σπιτιών σας! Τι περιμένετε να διορθώσετε τον δρόμο των οικογενειών σας; Παίρνετε ξανά τη διδαχή και την εκτέλεση των Θείων Προσταγμάτων; Κάντε χώρο για διάλογο και προσευχή στα σπίτια σας; Αφιερώστε τα στο Δύο Καρδία μας και μην αφήνετε να λησμονήσουν την αναφορά του Αγίου Ρόσαριου μου, ώστε το Πνεῦμα του Θεού να κατοικεί ξανά σε αυτά! Θυμάτε: Οι μέρες της Θείας Δικαίωσης αρχίζουν και αν ο Θεός δεν είναι στα σπίτια σας, θα είναι το πνεύμα του κακού που θα καταλάβει εσάς και τις οικογένειες σας και δε θα υπάρχει επιστροφή.

Ειρήνη του Κυρίου μου να σας συνοδεύει πάντα και η Μαθητική Προστασία μου να σας απελευθερώσει από κάθε κακό.

Η Μητέρα σας, Μαρία Η Αγιαστής

Γνωστοποιήστε, μικρά παιδιά, τα μηνύματα της σωτηρίας και τους επτά Χαιρέτισμα μου στον κόσμο ολόκληρο.

Η Λατρεία των Επτά Πόνων

Η Ευλογημένη Παρθένος Μαρία χαρίζει επτά χάριτες στις ψυχές που την τιμάνε καθημερινά λέγοντας επτά Χαιρέτισμα και μελετώντας τα δάκρυα της και τους πόνους (πόνοι).

Η λατρεία μεταδόθηκε από τη Αγία Βριγκίτα.

ΕΔΏ ΕΊΝΑΙ ΟΙ ΕΠΤΆ ΧΆΡΙΤΕΣ:

Θα χαρίζω ειρήνη στις οικογένειές τους.

Θα φωτίσει για τα θεία μυστήρια.

Θα παρακαλώ σε αυτούς στους πόνους τους και θα συνοδεύω στην εργασία τους.

Θα τους δώσω όσα ζητήσουν, όσο δεν αντιτίθενται στον αγαπητό θέλημα του θείου μου Υιού ή την αγιότητα των ψυχών τους.

Θα τα προστατεύω στα πνευματικά μαχαιμάτα τους με τον κακό εχθρό και θα τα φυλάξω σε κάθε στιγμή της ζωής τους.

Θα τους βοηθήσω ορατά στο χρόνο του θανάτου τους, θα δουν το πρόσωπο της Μητέρας τους.

Έχω κερδίσει από τον θείο μου Υιό ότι εκείνοι που διαδώσουν αυτήν την λατρεία στα δάκρυά μου και τα πόνημά μου, θα μεταφερθούν απευθείας από τη γήινη ζωή στην αιώνια ευτυχία, επειδή όλες οι αμαρτίες τους θα συγχωρηθούν και ο Υιός μου και εγώ θα είμαστε η αιώνια παρακλήση και χαρά τους.

ΟΙ ΕΠΤΆ ΛΎΠΑΙ:

1. Η προφητεία του Συμεώνος: «Και ευλόγησε τον Συμεών και είπε προς Μαρίαν τη μητέρα αυτού: Ιδού, αυτό το παιδί κείται εις πτώσιν καί ανάστασιν πολλών εν τω Ισραήλ, καί εις σημείο αντιλεγόμενον· καί συ αυτής της ψυχης σου μαχαιρά διελεύσετα, ωστε αποκαλυφθήναι εκ πολλων καρδιών διαλογισμούς.» – Λουκάς II, 34-35.

Μελέτη: Πόσο μεγάλη ήταν η συγκίνηση της καρδιάς της Μαρίας όταν άκουσε τις λυπημένες λέξεις, με τις οποίες ο αγιος Συμεών είπε την αμαρτωλή Παθειά και θάνατο του γλυκού Ιησού της, επειδή σε εκείνο το στιγμή η Μάρια συνείδησε στο νου της όλα τα υποσχέματα, τους πλήξεις και τις βασανιστήριες που οι άθεοι άνθρωποι θα προσφέρουν στον Σωτήρα του κόσμου. Αλλά ένα ακόμα οξύτερο μαχαίρι διελεύσεται την ψυχή της. Ήταν η σκέψη για τη μηδενική ευγνωμοσύνη των ανθρώπων προς τον αγαπημένο Υιό της. Τώρα συλλογίστε ότι λόγω των αμαρτιών σας είστε δυστυχώς μεταξύ αυτών που δεν ευχαριστούν.

Πειτε ένα Ave Maria (Χαίρε Μαρία)

2. Η φυγή στην Αίγυπτο: «Καὶ μετὰ τὸ ἀποδράναι αὐτούς, ἴδε ἄγγελος κυρίου φαίνεται κατ' ὄναρ τῷ Ἰωσήφ λέγων· Ἀνάστα παραλάβων τοὺς παιδία καὶ τήν μητέρα αὐτοῦ καὶ φεύγε εἰς Αίγυπτον, καὶ ἔσται ἕως οὗ ἂν εἴπω σοι· μέλλει γάρ ἡρῳδης ζητεῖν τὸ παιδίον τοῦ ἀπολέσαι αὐτό. ὃς ἀναστάς παραλάβων τὸ παιδίον καὶ τήν μητέρα αὐτοῦ νυκτός, ἔφυγεν εἰς Αίγυπτον·» – Ματθ. II, 13-14.

Μελετητήριο: Σκεψάμενος την οξύτατην λύπην ης ἡ Μαρία ἔσχεν, όταν ο ἅγιος Ιωσήφ προειδοποιηθείς ὑπ' ἀγγέλου, ἔδει να φύγουν νύκτας για να σωθούν το αγαπημένο της Παιδί από τη σφαζομένην τῶν Ἡρῴδου. Ποία ἄγχος ησταν εἰς αὐτήν, ἀφίοντας τήν Ιουδαίαν, μην θέλων να συλληφθει ὑπὸ τούς στρατιώτας τοῦ βαρβάρου βασιλέως! Ποια μεγάλη στενοχωρία εἰς τόν μακρόν αὐτής δρόμον! Ποία πάθη ἐνεγκετο εἰς τήν γην τῆς εξορίας, ποία λύπη μέσον τού λαού τοῦ εἰδωλολατρικού! Αλλὰ σκεψάμενος πόσες φορές ἀνακαινίσατε τη βίττερη λύπην τής Μαρίας, όταν αμαρτήματα σου ἔκαναν τον Υιόν της να φύγει από την καρδιάν σου.

Πες ένα Ave Maria (Χαίρε Μαρία)

3. Η απώλεια τοῦ Παιδιού Ιησού εἰς τόν ναό: «Καὶ πληρωσάμενοι τάς ἡμέρας, ἐν τῷ ὑποστρέφειν αὐτούς, ἔμεινε το παιδίον Ἰησοῦς εἰς Ιερουσαλήμ· καὶ οὐκ ᾔδεισαν οἱ γονεῖς αὐτοῦ. Νομίσαντες δέ, ὅτι ἐν τῇ συνόδου ἐστίν, δι' ἡμέραν πορευόμενοι εἰς τήν ἔχοντας κατὰ τούς συγγενεῖς αὐτοῦ καὶ γνώριμους, καὶ μὴ εὑρόντες αὐτό, ὕπερταξαν εἰς Ιεροσολύμα ζητούντες αὐτό.» Λουκ. II, 43-45.

Μελετητήριο: Ποία φοβερή ἦν η λύπην τής Μαρίας, όταν εἶδε ότι ἔχασεν το αγαπημένο της Υιόν! Καὶ ὡς να αὐξήσει τη λύπην αὐτῆς, όταν ζητώντας αὐτό σπουδαίως μέσον τών συγγενεῖς καὶ γνώριμων, οὔτε ἀκούει τι περὶ αὐτοῦ. Ούδε μισθός ἔστησεν αὐτήν, ούδ' κόπος, ούδ' κίνδυνος· ἀλλ' εὐθέως ὕπερταξεν εἰς Ιεροσολύμα καὶ τρία μακρά μέρη ημέρας ἔζητο αὐτό λυπούμενη. Μεγάλη ἦν η ντροπή σου, ψυχή μου, που τόσο συχνά χάσατε τον Ιησοῦν ὑπ' αμαρτημάτων σου καὶ οὔτε προσεχετε να ζητήσεις αὐτόν εὐθέως, σήμαιον ότι πολύ μικρά ἢ ούδεμία λέγεις τήν τιμήν τοῦ θησαυροῦ τής θείας αγάπης.

Πες ένα Ave Maria (Χαίρε Μαρία)

4. Η συνάντηση του Ιησού και της Μαριάς στο Δρόμο του Σταυρού: «Καὶ ἠκολούθει αὐτῷ ὄχλος πολύς τοῦ λαοῦ καὶ γυναικῶν, αἳ ἔτι προσελθοῦσαι ἀπενθυμούμενοι καὶ κλαίουσαι αὐτόν.» – Λουκάς XXIII, 27.

Μελετητήριο: Έλθε, οἱ ἁμαρτωλοί, έρχομαι και δείτε εάν δύνασθα να ανεχθείτε τόσο λυπηρό όραμα. Αυτή η Μητέρα, τόσο ευσπλαγχνία και αγαπητική, συναντάει τον αγαπημένο της Υιό, τον συναντάει ανάμεσα σε ένα άπιστο πλήθος που τον σέρνει προς έναν βίαιο θάνατο, τραυματισμένος, διαρραγισμένος από μαστίγια,στεφανωμένος με ακανθές, ρεντούμενος αίμα, φέροντας το βαριό του σταύρο. Ω, σκέψου, ψυχή μου, τον πόνο της ευλογημένης Παρθένου έτσι βλέποντας τον Υιό της! Ποιος δεν θα κλαίει να δεί την λύπη αυτής της Μητρός; Αλλά ποιος ήταν η αιτία τόσο μεγάλης θλίψης; Εγώ, εγώ που με τις αμαρτίες μου έχω τραυματίσει τόσο σκληρά τη καρδιά της πενθούσας Μητέρας μου! Και όμως δεν κινείται; Είμαι σαν πέτρα όταν η καρδία μου πρέπει να συντρίβεται λόγω της αχαριστίας μου.

Πες ένα Ave Maria (Χαίρε Μαρία)

5. Ο Σταυρός: «Εσταύρωσαν αὐτόν. Ἐστήκει δέ τινές παρὰ τοῦ σταυροῦ τοῦ Ἰησοῦ ἡ μητρὶ αὐτοῦ. Ὅτε οὖν εἴδεν ὁ Ἰησοῦς τήν μητέρα καὶ τόν μαθητὴν παρεστῶτα, ὃν ἠγάπα, λέγει τῇ μητρί· Γύναι, ἰδοὺ ὁ υἱός σου. Εἶτα λέγει τῷ μαθητῇ· Ἰδοὺ ἡ μήτηρ σου.» – Ιωάννης XIX, 18-25-27.

Μελετητήριο: Βλέπε, ευλαβής ψυχή, βλέπει στο Γολγοθά, όπου είναι ανεγερμένες δύο θυσιαστέρες, μία στον σώμα του Ιησού και η άλλη στην καρδιά της Μαρίας. Λυπήρα είναι η όψη αυτής της αγαπημένης Μητρός που βυθίζεται σε θάλασσα λύπης, βλέποντας τον αγαπημένο Υιό της, μέρος του εαυτού της, σκληρά προσκολλημένος στο ατιμωτικό δέντρο του σταύρου. Ω με! Όπως κάθε χτύπημα του κουφάλια και κάθε μαστίγιο που έπεσε στον σώμα του Σωτήρα, πέφτει επίσης στην απογοητευμένη ψυχή της Παρθένου. Καθώς στάθηκε στο πόδι του σταύρου, διαπερνόμενη από τη ρομφαία της λύπης, στράφησε τα μάτια της προς αυτόν, μέχρι να γνωρίζει ότι δεν ζούσε πλέον και είχε παραδώσει το πνεῦμά του στον Αιώνιο Πατέρα. Τότε η ψυχή της ήταν σαν να φύγει από τον σώμα και να ενωθεί με εκείνη του Ιησού.

Λέτε ένα "Αγία Μαρία" (Χαίρε Κεχαριτωμένη)

6. Η κατάβαση του σώματος του Ιησού από το Σταυρό: «Ο Ιωσήφ ο Αραμαίος, βουλευτής ευγενής, παρελθών προς Πιλάτον, τόλμησε αιτείναι τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. Καί λάβων ὁ Ιωσήφ τὰσιν ἀσπίδα καλύψας αύτόν, ἔθηκεν εἰς μνήμην.» – Μάρκος XV, 43-46.

Μετανοία: Σκεφτείτε την πιο πικρή λύπη που διασπάσε τη ψυχή της Μαρίας, όταν είδε το νεκρό σώμα του αγαπημένου Ιησου στον γόνατά της, καλυμμένο με αίμα, πλήρες από βαθιές τραύματα. Ω χερούφια Μήτηρ, σωροὺς μυροῦντος ἐστίν σοι ὁ Ἀγαπητός σου. Ποιος δεν θα σε λυπάται; Ποιο καρδιά δεν θα μαλακώσει, βλέποντας την θλίψη που θα κινήσει και πέτρα; Ιδε τον Ιωάννη ανήσυχο, τη Μαγδαληνή και την άλλη Μαρία σε βαθιά θλιβερότητα, και τον Νικόδημο, ο οποίος δύσκολα μπορεί να αντέξει το πόνο του.

Λέτε ένα "Αγία Μαρία" (Χαίρε Κεχαριτωμένη)

7. Η ταφή του Ιησού: «Ἦν δὲ ἐκεῖ κήπος, καί ἐν τῷ κήπῳ μνήμα καινοῦ, οὗ ἔτι οὐδεὶς τεθνηκώς ἦν τέθεικται. Ἐκεῖ οὖν διὰ τὴν παρασκευὴν τοῦ Πασχά, ὅτι ἤγγιζεν τὸ μνήμα, ἔθηκεν αὐτόν.» Ιωάννης XIX, 41-42.

Μετανοία: Σκεφτείτε τα σιγανά στενάκια που εκπορεύονταν από τη λυπημένη καρδιά της Μαρίας, όταν είδε τον αγαπημένο Ιησού να κλείνεται μέσα στο τάφο. Ποια θλίψη ήταν η δική της, όταν είδε την πέτρα να ανεβαίνει για να καλύψει αυτό το ιερό μνήμα! Έβλεπε μια τελευταία φορά το νεκρό σώμα του Υιού της και δύσκολα μπορούσε να αποσπάσει τα μάτια από αυτά τα ανοιχτά τραύματα. Και όταν η μεγάλη πέτρα γυρίστηκε στην είσοδο του τάφου, ω, τότε πραγματικά η καρδιά της φαινόταν σαν να τραβιέται έξω από το σώμα της!

Λέτε ένα "Αγία Μαρία" (Χαίρε Κεχαριτωμένη)

Πηγή: themostholyrosary.com