Το Μαγνιφικάτ

Το Τραγούδι της Μαρίας, Λουκάς 1:46-55

Και ειπεν η Μαριάμ· “Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον, και αγαλλιάται το πνεῦμά μου εν τω Θεώ σωτήρ μου. Ότι επέβλεψέν με εις την ταπείνωσιν της δούλης αυτου· ιδου γαρ απ' αύτης μακάρους μέν με κληθήσονται πάντες οι γενεαί, ότι επιποίησε μοι μεγάλα ο δυνατός, και άγιον τὸ ώνυμά του. Καί το έλεος αυτου εις γενεάς καί γενεάς τοισ φοβούμενοις αύτον· Εποΐησεν κράτος εν βραχίοντι αυτου, διασκορπίσας υπερήφανους διὰ νοήματος τῆς καρδίας αυτών. Καθελκύνσας δυναστάς ἀπό θρόνου, και ὑψώσαντας ταπεινούς· Πεινάοντας εμπλησάντο αγαθών, και πλούσιους εξαπέστησαν κενούς. Αντελάβετο Ισραήλ παιδός αυτου, μνημονεύσας ἐλέους, καθώς ἐλάλεσεν τοῖς πατράσι ημών, τω Αβραάμ καί τω σπέρματι αυτου εις τον αιώνα.”