e shtunë, 17 nëntor 2007
Mesazh nga Zoti Nënë e Paqes tek Edson Glauber në Tavernola, BG, Itali
Paqi juve, fëmijët të dashur, paqi!
Fëmijët e mi, vijnë nga qielli për t'ju grumbulluar në lutje. Unë, Nënë qiejore jote, vij më s'i sjell graci të mia që zemrat tuaja të plotësohen me dashurinë e Zotit.
Jam i lumtur për praniçka, për lutjet tuaja dhe për përsistencën tuaj në ecurë bashkë me Nënën qiejore juaj, sepse dëshiroj t'ju çoj tek Jezu.
Ju dua unë e u thon se Zoti sot ju shikon me dashuri dhe ju bekojnë. Bjeni të Zotit dhe do të jeni të shtrenjtë.
T'ju bekoj gjithë: në emër të Atit, Birit dhe Shpirtit të Shenjtë. Amen!
Këtë natë, kur u kthova në Brescia në agim, djalli erdhi për t'u treguar urrejtjen e tij kundër punës së Zotit dhe Virgjërës. Ishte rreth orës 3:00 të mëngjesit kur u zgjova dhe nuk mund ta fleja. Isha i pakëndshëm siç do të ishte diçka keq në afërsi time. Papritmas, muri i dhomës ku isha zbehi dhe shikova një demon tmerrshëm që më shikonte nga jashtë apartamentit të miqve të mia. Ai ishte në shkallë dhe prej andej më shikonte. Nuk mund ta hyjë atje ku jam unë. Diçka e pengonte atë. E dija se ishte një demon i rendit të ulët dhe se ky demon po përpiqej t'i plotësonte urdhërin që kishte marrë por nuk mundi. Fillova të lutem Shën Mikel Arkangjelin dhe ta ftonja gjakun e Krishtit dhe djalli, si një shpejtësi, me atë shpejtësi iku i frikësuar. Pas disa minutave, pasi u lutem pak, ktheva për t'u fle. Rreth orës 4:55 të mëngjesit zgjova përsëri dhe dëgjoja se porta e hyrjes së ndërtesës, sepse ka tre katër, hapet. Dhe dikush filloi ta ngjitej shkallët dhe hyri në apartamentin e kati të poshtëm. S'ka qenë shumë kohë, mendoj rreth pesë minuta, porta u hapi përsëri. Ishte një person tjetër që po hynte në ndërtesë, por këtë herë bënte një zhurma të lartë dhe të çuditshme. Të gjitha atëherë kishin një tingull të tmerrshëm. Fillova ta dëgjoja kërcënimin e dikujt që po ngjitej shkallët, por ishin të rëndë dhe me çdo hap i ndjeja sëmurie. Përsëri muri i dhomës zbehi dhe mund t'i shikoj se kush po ngjitej shkallët: ishte djalli kryesor Lukiperi, i tmerrshëm, i veshur në zez, si një njeri i çuditshëm, gjysmë kafshë. Syt e tij ishin të kuq me urrejtje. I ndjeja një forcë keqe që donte ta shkaktonte frikën dhe përçmimin time, por shpejt u kujtova Jezusit, Virgjërës dhe Shën Xhozefit, fjalët e tyre nënërorë, dashurinë dhe mbrojtjen e tyre mbi unë dhe frika dhe përçmimi zbehën. Lukiperi po përpiqej gjithashtu të hyjë atje ku jam unë por nuk arriti. Me urrejtje kërkoi një hapësirë, një vend nga ku mund ta kalojë shtëpinë e miqve të mia, por nuk arriti. I tha: S'ka vend për ty këtu. Në këtë shtëpi mbretërojnë vetëm Jezus, Zonja Jonë dhe Shën Xhozef. Kjo i takon atyre dhe jo tyje. Shko! ...Djalli më shikoi me përçmim dhe më tha: Çfarë je erdhur të bësh këtu përsëri. A po vazhdoni kështu? Ndaloja! Do ta ndalosh apo do t'i vazhdohet? ...U përgjigj me gjithë trimërinë dhe fuqinë e zemrës që Zoti m'ka dhënë: Asnjëherë nuk do të ndalon dhe asnjeri nuk mund ta ndaloj më t'i flas për mesazhet e Zotit dhe Virgjërës. As edhe ty, sepse Zoti është me unë dhe ai është i Pafundëm. Shko! ...Pastaj djalli tha: Atëherë filloi beteja midis tyre dhe meje!... S'ka shpejt u ftonja gjakun e Krishtit dhe mbrojtjen e Virgjërës dhe djalli i mbushur urrejtje si një çmend, sepse nuk mund ta hyjë dhomën ku jam unë hynte në apartamentin e kati të poshtëm dhe prej andej nga nën krevatimin tim bënte dritaren e dhomës ku isha t'i shkatërroj me zhurma dhe u zhduk. Kur ai u largua, e ndjeja të gjithë atë pakëndëshmëri të zhdukej dhe paqja e Zotit që më mbështeste përsëri me një forcë të madhe.