چهارشنبه، پنجم ژوئیه ۲۰۱۸

دوباره هم (ماورین) یک شعله بزرگ می‌بینم که آن را قلب خدای پدر شناخته‌ام. او می‌گوید: "من پدر همه عصرها هستم. این روزها، جانوران خودشان را در زندان انتخاب‌های آزاد بد زندانی کرده‌اند. قفس‌هایی که روح برای خودش ایجاد می‌کند غرور است. این غرور باعث می‌شود تا روح نتواند پیامدهای پیش‌رو گزینه‌هایش را ببیند. قلوه‌ای روی درب زندان خودراستی است. این یک دام پنهان است که انتظار روح دارد که قصد کامل شدن روحانی داشته باشد."

"روحی که با صداقت به دنبال تکمیل کردن در قدسیه‌است، باید تلاش‌هایش را برای حقیقت تقدیم کند، حتی اگر سخت و دردناک باشد. شما نمی‌توانید عیب‌هایشان را غلبه کنید مگر اینکه اول آنها را کشف کنید. بنابراین از خودرضایت اجتناب کنید. به خاطر خویشتازی برای نزدیک‌تر شدن به من با بررسی ضمیر خود دعا کنید. این راهی است که به قدسیهٔ بیشتر می‌رسید."

افسوس ۵:۱۵-۱۷+ را بخوانید

پس با دقت ببینید چگونه راه می‌روید، نه مانند مردان بی‌خرد بلکه خردمند، از زمان بهره بگیرید زیرا روزها شرور هستند. بنابراین ناکارآمد نباشید، بلکه فهمیده باشید چه اراده‌ی خداوند است.