در این روزها، تصویر مریم مقدس ایتاپیرانگا در کلیسای خانواده مقدسی در محله جاپیم بود. من مردم را که قصد داشتند تسبیح بخوانند هشدار دادم که دعاهای آنها باید در کلیسا انجام شود. شنبه ۲۳ مه حدود ساعت دو بعد از ظهر، من تصویر مریم مقدس را برای مراسمی بردم که قرار بود برگزار شود. چون چند اتفاق غیرمنتظره رخ داد و برنامه به تأخیر افتاد، امکان خواندن تسبیح در خانه نبود، زیرا با همه پروسه‌ای که در جامعه‌ها انجام شد و میسا، برنامه این روز تا ساعت هشت باز شد. بسیاری برای خواندن تسبیح به خانه رفته بودند اما چون من نرسیدم دوباره برگشته‌اند. یکشنبه صبح زود حدود شش بامداد به میسا رفتم و سپس با چند نفر دیگر ماندم که تسبیح بخوانند. تا ساعت یازده در کلیسای منتظر کسی بودم که از گروه دعا شرکت کرده باشد اما هیچ‌کسی نرسید، ولی روز قبل بسیاری برای خواندن تسبیح به خانه رفته بودند فکر کردند مریم ظاهر خواهد شد اما او ظاهر نشد. مریم مقدس به من در کلیسا خانواده مقدسی ظاهر شده و گفت:
من همیشه جایی هستم که پسرم است!
این پیام قلب مرا بسیار لمس کرد. چقدر کسانی هستند که کلیسا را ترک می‌کنند، در جامعه‌های خود دعا نمی�زاندند، به دیدار و پرستش عیسی در پریش‌ها نرفتند.
مریم مقدس آمده تا ما را به عیسی هدایت کند اما هنوز بسیاری از پیام‌های او اطاعت نمی‌کنند. آنها اهمیت بیشتری برای ظاهر شدن خود قائل هستند، فکر می‌کنند که بیکه در خانه بیشتر حاضر است تا کلیسا. لیکن مریم نشان داده‌است که برعکس این است، یعنی او همیشه جایی هست که پسرش عیسی است. من به دلیل همین واقعیت غمگین شدم و از بیکه برای پاسخ‌های منفی مردم به دعوت‌هایش طلب بخشیدگی کردم. حتی کسانی که مدت طولانی ظاهر شدن را دنبال کرده‌اند و در خانواده‌های خود هزاران تسبیح می‌خوانند، حاضر نبودند تا عیسی و او را در کلیسا همراهی کنند. در جلسهٔ دیگر در خانه شنبه این افراد دوباره حضور داشتند که به کلیسای نرفته بودند و من توجهشان را به این واقعیت جلب کردم. باید چنین کاری انجام دادم زیرا خدا از مرا خواسته بود که آنها را تعلیم دهیم و اصلاح کنم تا دوباره اشتباه نکند.